Creativiteit en haar proces, een wonderlijk fenomeen. In één keer word ik bevangen door een idee, ik voel mijn bloed harder door mijn lichaam stromen en weet eigenlijk niet hoe snel ik het proces tot uiting kan en moet brengen. Het doet bijna pijn. Ik weet dat het een split second is, dat door een opmerking van een ander in één keer vanaf zijn hoogtepunt compleet in het ravijn stort. Grijpen op het moment dat je het grijpen moet. Meestal krijg ik, net als vele andere mensen, dit soort momenten in rust, onder de douche, in de auto, tijdens een college. Inspiratie door anderen is ook zo’n moment. Als ik het blad Emerce lees, een quote van de filosofiekalender of een site als Springwise, surf op het Net of een interview hoor met andere ondernemers. Bang! Daar is het weer. Heerlijk en frustrerend tegelijkertijd. Ik wil het grijpen, vastleggen en realiseer mij direct dat in de toets der realisatie, een stukje van de magie zal verdwijnen, van dat gevoel, van de energie die loskwam.
Creativiteit en creatief denken
Het is voor mij een ander soort energie dan tijdens de processen van gefaciliteerd creatief denken. Je probeert
hiermee natuurlijk een zelfde proces te realiseren of zal ik zeggen na te bootsen. Het is via een methodiek je hersenen zo bewegen, dat ze een andere verbinding gaat leggen. Terwijl bij de big bang of het Eureka moment van Archimedes dit al heeft plaatsgevonden voor je er erg in hebt. Het voelt voor mij als een soort (dag)droom, waar ik als het ware in de oplossing zit. Het heeft als groot verschil dat je niet bewust het proces van divergeren (veel ideeën verzamelen) en convergeren (selecteren van ideeën) hebt doorlopen, en je niet weet of er nog een ander of beter idee is. Het voelt als de oplossing en de juiste weg om in te slaan. Mijn ontvankelijkheid voor de suggestie of kritiek van een ander volgt op een later moment. Ik wil eerst genieten, en dan pas terug worden getrokken in de realiteit. Dit heeft als nadeel dat het langer duurt, dan wanneer je het uitgedachte patroon volgt.
Structuur nodig voor chaos?
Het proces van creatief denken heeft mij altijd geïntrigeerd en gefascineerd. Het is een proces om deelnemers offroad te laten rijden en tegelijkertijd als methodiek zo gestructureerd en ‘highway’ als je kunt bedenken. Direct komt bij mij de vraag op:”Is structuur nodig voor chaos?” Zijn dit de twee partners in crime? Niet zozeer chaos in de vorm van ondoorzichtigheid, maar meer chaos in de wirwar van verbindingen en mogelijkheden die er zijn. Je zou kunnen stellen dat alles met elkaar in verband staat en er ontelbaar veel mogelijkheden zijn. Bekende uitspraak van Einstein is:”‘Netheid is voor de dommen, het genie beheerst de chaos.” Toepasbaar? Ik denk van wel. De kunst is uiteindelijk de chaos te doorgronden en weten wat je uit de chaos nodig hebt, waar je het kunt halen en hoe je het kan toepassen.
